abujasempes

عصاره روده بزرگ
طرح ریزی

 
Diverticula سازندهایی مانند کیسه هستند که به سمت بیرون لومن بیرون زده اند. دیورتیکول در همه احشای توخالی ایجاد می شود ، اما بیشتر آنها در دستگاه گوارش و به خصوص در روده بزرگ (PE) یافت می شود.

اثر دقیق انحراف PE نمی تواند اندازه گیری شود ، زیرا بیشتر (> 70٪) بدون علامت باقی می مانند. تأثیر آنها به عواملی چون سن ، اقامت ملیت-جغرافیایی ، رژیم غذایی ، عوامل ژنتیکی و غیره بستگی دارد.

با افزایش سن و در (کشورهای غربی) <5٪ در سنین زیر 40 سال ، 30٪ در 60 سال و> 65٪ در سن 85 سالگی
به نظر می رسد استدلال آنها چند وجهی است.

مهمترین عوامل
تغییرات دژنراتیو در دیواره رودهرژیم غذایی کافی با فیبرافزایش فشار داخل عروقیاختلالات حرکتیناهنجاری های عملکردی روده
دوره بالینی بیماران مبتلا به دیورتیکول
بدون عارضه / بدون علامت در> 70٪ وعوارض / علامتدار در 25-30.
وجود تعداد زیادی انحراف را انحراف می نامند. این بیماری معمولاً بدون علامت و خوش خیم است و به طور تصادفی در طی معاینه رادیولوژیک با آنیم باریم یا کولونوسکوپی یا حتی در حین جراحی مشاهده می شود که به دلایل دیگری انجام می شود.

علائم ناشی از انحراف به دلیل عوارض آنها است که عمدتا خونریزی از روده و التهاب (دیورتیکولیت) است.

بنابراین ، هنگامی که دیورتیکول شعله ور می شود و باعث ایجاد علائم می شود ، در مورد دیورتیکولیت صحبت می کنیم.

تصویر بالینی چیست؟
درد ناحیه زیر پوستی لوزالمعده چپ ، که ممکن است خفیف تا شدید ، مداوم یا قولنج باشدیبوست یا اسهال یا جایگزین آنها ، که باعث تسکین بیمار می شودریزش خون میکروسکوپی با مدفوعتهوع و استفراغتبسوزش سر دل به دلیل نفوذ التهابی مثانهاحتمالاً توده قابل لمس در حفره لگن چپ یا داخل لگن
از چه روشهایی تشخیص ایجاد می شود؟
این تشخیص براساس تصویر بالینی و تپش قلب (درد در ناحیه فسیل ایلیاک چپ یا هیپوگاستریوم یا حتی در فسیل ایلیاک راست ، توده قابل لمس) بلکه در معاینه پاراکلینیکی مناسب انجام می شود.

ابزارهای مفید در دست دکتر
اشعه ایکس سادهرکوع سنگینهمگرایی با گاستروافافینسونوگرافیتوموگرافی کامپیوتریکولونوسکوپیخون عمومیآزمایش بیوشیمیایی
توموگرافی کامپیوتری
اسکن سی تی اسکن معمولاً روش تأیید تشخیص بالینی دیورتیکولیت حاد است. به طور قابل اعتماد منطقه التهاب را تشخیص می دهد و اطلاعات بسیار مهمی در مورد وجود آبسه ، انسداد مجرای ادراری یا فیستول بین روده بزرگ و مثانه می دهد.

روده بزرگ

کولونوسکوپی
کولونوسکوپی به ظن دیورتیکولیت حاد توصیه نمی شود زیرا نفوذ هوا با کولونوسکوپ ممکن است التهاب را بدتر کند. با این حال ، باید 4-6 هفته پس از فروکش علائم انجام شود تا سند انحراف را مستند سازد و در مورد بیماری بدخیمی ، بیماری التهابی یا ایسکمی روده نیز رد کرد.

درمان انحرافی بدون علامت؟
درمان انحراف بدون علامت روده بزرگ لازم نیست. فقط عوارض دیورتیکولیت باید درمان شود. قسمتهای خونریزی ، التهاب یا انسداد ناقص با اقدامات عمومی ، محافظه کارانه ، حمایتی درمان می شود. هنگامی که این بیماری چند برابر باشد و از شدت قابل توجهی برخوردار باشد ، لازم است عمل جراحی برای برداشتن قسمت آسیب دیده روده و اتصال مجدد اندام آن انجام شود. در موارد اضطراری یا شرایط پیچیده ، جراحی تحت برنامه های از پیش تعیین شده انجام نمی شود و قطعاً از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

افراد مبتلا به انحراف بدون علامت باید از ماهیت مکرر و خوش خیم و میزان پایین عوارض آنها آگاه شوند. یک رژیم غذایی مدیترانه ای سرشار از فیبر ، میوه و سبزیجات برای جلوگیری از وخامت دیورتیکول و بروز علائم و عوارض توصیه می شود. توصیه می شود به تدریج فیبر و هیدراتاسیون رضایت بخش را افزایش دهید. یبوست را می توان با قرص های خفیف کبد که باعث افزایش حجم مدفوع می شوند (کک ، شیر منیزیم) مبارزه کرد.

مصرف روزانه 30 گرم سبوس با کاهش بروز دیورتیکول همراه بود اما ورزش به عملکرد روده نرمتر کمک می کند.
سرانجام ، توصیه می شود از خوردن غذاهایی با قطعات کوچک ریخته نشده (به عنوان مثال بذر کنجد ، انجیر ، آجیل) بپرهیزید ، زیرا می توانند در دام انحرافات گرفتار شده و باعث تحریک شوند ، بی اساس و معتبر نیست.